Powołanie albertyńskie jest wezwaniem Jezusa do wspólnotowego kroczenia za Nim po drodze rad ewangelicznych czystości, ubóstwa i posłuszeństwa. Zakłada ono ciągłą troskę o pogłębianie miłości ku Niemu.

Pierwszym etapem tej drogi jest czas postulatu, w którym bracia bliżej poznając albertyńską posługę, rozeznają swoje powołanie. Miejscem postulatu jest dom w Krakowie a trwa on przynajmniej pół roku.

Raz do roku, uroczystym przywdzianiem habitu, rozpoczyna się drugi etap formacji - nowicjat. Jego miejscem jest pustelnia na Kalatówkach w Zakopanem. Przez dwa lata poznają tam bracia zasady życia zakonnego, pogłębiają swoją więź z Bogiem przygotowując się do całkowitego oddania się Jemu przez złożenie pierwszych czasowych ślubów zakonnych: czystości, ubóstwa i posłuszeństwa.

W ten sposób rozpoczynają sześcioletni okres junioratu, w którym łącząc modlitwę z pracą realizują charyzmat posługi ubogim w różnych domach Zgromadzenia. Jednocześnie poszerzają swoje wykształcenie i umiejętności w ramach albertyńskiego posłannictwa (teologia, pedagogika, resocjalizacja, psychologia, pielęgniarstwo, praca socjalna).

Okres ślubów czasowych jest dalszą formacją duchową do podjęcia ostatecznej decyzji złożenia ślubów wieczystych.

Zasadniczo bracia nie przyjmują święceń kapłańskich. Takie oddanie się Bogu daje większą wolność do czynnej miłości Jezusa w najuboższych i wzywa do gorliwej, codziennej troski o życie duchowe. Eucharystia, modlitwa liturgiczna, medytacja, dni skupienia i rekolekcje dają tej miłości ciągle nowe, piękniejsze oblicze.

• powołanie do życia zakonnego
• wiek od 17 do 30 lat
• zdrowie fizyczne
• zdrowie psychiczne
• wykształcenie przynajmniej zawodowe